Mijn dochter kreeg ernstige hypoglykemie en ik schrok me rot!
| Hallo allemaal en welkom op mijn blog. Ik ben Stéphanie, 42 jaar oud en ik ben verpleegkundige. Ik heb al 27 jaar diabetes type 1 en sinds 2017 ben ik ook moeder van een kind met insulineafhankelijke diabetes. |
Mijn dochter van 13 werd in 2017 gediagnosticeerd met diabetes type 1. Ze heeft sinds drie jaar een insulinepomp. Toch kreeg ze enige tijd geleden een ernstige hypo. Diabetes type 1 en puberteit gaan niet altijd goed samen. Er zijn ups en downs, periodes van verslapping, van onbegrip, tijdens welke leven met diabetes mellitus een zware last is en onafhankelijk zijn gecompliceerd…
Mijn dochter ging op vakantie bij haar vader.
Zoals ik vertelde, ik heb zelf diabetes type 1 en ben gewend daar in het dagelijks leven voor mijzelf en mijn dochter rekening mee te houden. Maar als ze weggaat, neem ik altijd een beetje angstig en met een knoop in mijn maag afscheid. Afgelopen vakantie ging mijn dochter naar haar vader om daar de helft van de vakantie door te brengen…
Op een ochtend belde hij helemaal in paniek op. Tussen twee snikken door legde hij uit dat onze dochter naast haar bed op de grond lag, dat ze bewusteloos was een bloedde. Hij had ook 112 gebeld.
Wanneer je een kind met diabetes type 1 hebt die zich onwel voelt, moet je eerste reflex het controleren van de bloedsuikerspiegel zijn.
Haar vader legde me uit dat de continu glucosemeter 1,28 aangaf. Op het eerste gezicht was haar bloedsuiker normaal, dus dachten we dat ze door iets anders onwel was geworden.
Ik ben meteen naar ze toegegaan. De weg was eindeloos… De tijd ging zo traag en ik haalde me van alles in mijn hoofd.
Toen ik aankwam was de ambulance er gelukkig al.
Mijn dochter zat in een rolstoel. Haar pupillen waren verwijd en ze staarde wezenloos voor zich uit, ze moest overgeven. Maar ze ademde en was bij bewustzijn!
De arts vertelde me over haar bewusteloosheid, de stuiptrekkingen met tongbijten en herhaalde dat haar bloedsuiker volledig normaal was.
Vervolgens had hij het over mogelijke neurologische aandoeningen.
Ik dacht meteen aan een tumor of een epileptische aanval… Ik schrok ontzettend en dacht: “alsjeblieft, dat niet ook nog!”
Een onderzoek in het ziekenhuis
Mijn dochter was de hele weg naar het ziekenhuis verward, ze moest overgeven en viel weer weg.
Op dat moment paste alles nog bij de eerste diagnose.
Op de eerstehulpafdeling van het ziekenhuis kreeg ze een hersenscan waar gelukkig geen afwijkingen uit bleken. Oef, gelukkig geen tumor!
We waren gerustgesteld, maar dat betekende ook dat de oorzaak van het onwel worden nog steeds niet bekend was en dat er dus verder gezocht moest worden.
Onze dochter kwam niet helemaal tot bewustzijn maar haar bloedsuiker bleef stabiel.
De artsen adviseerden een ziekenhuisopname om een compleet neurologisch onderzoek te doen (MRI, electro-encefalogram (EEG) etc.).
De storm ging eindelijk wat liggen. Na de eerste paniek kwam ik weer een beetje tot mijn positieven en kon ik weer rustig nadenken.
De diagnose: ernstige hypoglykemie!
Ik bekeek de glucosemeter van mijn dochter en zocht de geschiedenis op en de curve van de afgelopen uren.
En toen zag ik dat het ging om een ernstige hypo.
Ik zag een scherpe daling in haar bloedsuiker rond 03:00 uur die ochtend. Toen ik wat verder zocht, zag ik dat de avond tevoren rond 23:00 uur een dosis insuline was toegediend. Die was verantwoordelijk voor de daling van de bloedsuikerspiegel vier uur later.
Rond 03:00 uur, midden in haar slaap, kreeg mijn dochter een hypoglykemie van 0,40 g/L.
Ze had geprobeerd op te staan, maar was vanwege de ernstige hypo gevallen.
Door haar val steeg de adrenaline, het stresshormoon, die de eigenschap heeft hyperglykemisch te zijn.
Dat verklaarde waarom haar vader en de hulpverleners een normale bloedsuikerspiegel zagen.
Uiteindelijk is dit verhaal geëindigd met een opname op de diabetesafdeling.
Het duurde een paar dagen voordat mijn dochter was hersteld. Nadat ze therapeutische voorlichting had gekregen, kon ze haar leven weer gewoon oppakken.
Een persoon met diabetes die onwel wordt is altijd zorgwekkend en moet snel worden behandeld door medische hulpverleners. Een van de eerste dingen is het controleren van de bloedsuikerspiegel en verder onderzoek om te bepalen of diabetes de aanleiding is, want zelfs al heeft iemand diabetes, dan hoeft dat niet overal de oorzaak van te zijn!
